één regenbui verwijderd van een catastrofe

‘Ik word droevig omdat ik merk dat ik gelukkig word van de regenval’

10 augustus

het dringt langzaam binnen dat het nog een week zal duren voor de eerste druppels uit de lucht vallen. bomen die ik enkele jaren geleden aanplantte laten hun bladeren vallen, vruchten verschrompelen. hoewel we in het midden van de zomer zitten, lijkt het buiten wel op de herfst.

lang hield ik mijn ogen toe en genoot ik van de zomer omdat ik vond dat ik dat verdiende na een pittig seizoen op het werk, na een helse covid-periode, na een eenzaamheid waar ik nooit meer naar terugwil. ik wil vrienden zien, op restaurant gaan, reizen, leven, het gat opvullen van de jaren die me ontnomen zijn en me vooral gelukkig voelen.

bij gelukkig voelen hoort geen slecht-nieuws-show, dus sluit ik m’n ogen om het leven draagbaar te maken.

maar de wereld houdt geen rekening met gesloten ogen. de wereld reageert op onze blindheid, door telkens opnieuw te laten zien wat het over onze naïviteit denkt. zonder woorden spreekt moeder aarde meer dan ooit.

2007

in 2007 gaf ik mijn eerst boekbespreking over de opwarming van de aarde. hoe meer ik erover opzocht, hoe droeviger ik werd. het was een eye-opener, maar tegelijkertijd een ongelukkige doos van Pandora, waar ik me geen vrolijke weg in kon banen. 15 jaar oud en langzaam beseffend dat de toekomst er niet al te positief uit zou zien. ik besluit dat ik het loslaat om het leven draaglijk te maken.

2011

opnieuw word ik geconfronteerd met talrijke informatie en toekomstige projecties van wat het klimaat voor ons als mens in petto heeft. vluchtelingencrisis, watercrisis, economische crisis om maar niet te spreken van een ecologische crisis.

honderden miljoenen mensen zouden binnenkort op de vlucht slaan, omdat het gewoon onleefbaar warm wordt. in verschillende delen van de wereld is de verwoestijning bezig en is er hongersnood door gefaalde oogsten die gehele regio’s en landen treffen.

ik ga mee naar de klimaatconferentie in polen, zet me in om de ‘zaak’ te steunen, maar besef al snel dat ik er ontzettend ongelukkig van word. ik besluit om mijn daden om te zetten naar iets positiefs, om aan ‘positive change’ te doen. want dat is het enige waar we nog voor openstaan. vergroening, bamboo bekers, elektrische auto’s, greenwashing,..

2015

ik besluit om Forest To Plate op te richten en wil mensen de natuur laten herontdekken en herwaarderen door al het lekkere eetbare dat er te vinden valt. een soort van verliefdheid voor de aarde opwekken. ik kan het niet mooier dromen: duizenden mensen terug de natuur in brengen en hun kindse ogen openen. dit is veruit één van de mooiste beroepen.

met een deel van de winst, plant ik jaar na jaar bomen aan. ik probeer om met al het financiële, het ecologische te stimuleren. want ik heb altijd geleerd: ‘there is no ecology without economy’.

ik stort me in voedselbossen en stimuleer mensen om mee te gaan in dit verhaal, koop zelf grond om bomen aan te planten, maar bots in 2020 tegen een economische covid-muur. als bedrijf moet ik even in overlevingsmodus gaan.

ik bouw daarom een sterke basis, en probeer om een bedrijfje met een ecologisch gedachtegoed ook financieel haalbaar te maken, zelfs in deze voor ons moeilijke tijden. een continu moeilijke balans tussen ecologie en economie.

2022

rivieren drogen op, dorpen zitten zonder water, de regen blijft uit. vissen sterven massaal uit, bomen begeven het na jaren van extreme droogte. landbouwers zien hun productie enorm dalen. bergtoppen krijgen jaarlijks minder sneeuw, gletsjers breken na duizenden jaar af. er zijn nog nooit zo weinig vogels en insecten geweest.

we zitten in het midden van een crisis. elke dag verdwijnen er diersoorten, insecten, vissen, vogels, planten en bomen om nooit meer terug te komen. terwijl we miljarden spenderen om water op Mars te zoeken, verdwijnt het leven langzaamaan op de enige planeet waar leven mogelijk is: aarde.

waar we altijd dachten dat we onze europese buitengrenzen gingen beschermen tegen vluchtende buitenstaanders, kom je met enige verslagenheid tot de conclusie dat we maar een enkele stap verwijderd zijn van een intercontinentale vluchtelingencrisis. als de landen in het Noorden het al moeilijk krijgen, is het niet moeilijk te bedenken dat landen in het zuiden binnenkort aan onze deur staan.

wat nu?

daar komt het altijd op neer. wat kan ik dan doen? hoe moeilijk is het om een verschil te maken? het is verdomd moeilijk. dat is gewoon de pure en eerlijke waarheid.

ik gebruik graag mijn auto, eet graag eens een stuk vlees, ga graag op reis naar het verre zuiden, koop graag al eens een avocado en zit graag in bad.

wat er wel toe doet zijn overheidsrestricties op energie en water, wetten die het ons moeilijk maken de producten te kopen die het milieu het zwaarst belasten, wetten die bedrijven verplichten anders te doen denken, is een regering die er alles voor over heeft om onze klimaatdoelen te halen. een totale re-organisatie van onze maatschappij. want dat gaan we nodig hebben. het ligt aan de overheid om het land te runnen én het klimaat robuust te maken.

ik vraag nooit om een bepaalde zaak te steunen, maar via vzw klimaatzaak kan je echt je steentje bijdragen. waar we zelf niet altijd de tijd hebben om hier mee bezig te zijn, is het een full time bezigheid van vzw klimaatzaak om de klimaatbeloftes waar te maken.

belgië komt zijn internationale klimaatbeloftes niet na. vzw Klimaatzaak wil dat via de rechtbank veranderen. om een ambitieus klimaatbeleid af te dwingen, voeren 58 586 burgers een rechtszaak tegen de vier bevoegde belgische overheden.

steun daarom de klimaatzaak met een gift en laat ze strijden tegen de overheid. het is één van de weinige manieren om onze stem echt te laten horen, om te laten zien dat we het écht menen.

ik leef steeds volgens volgende gezegde:

”a society grows great when old men plant trees in which shade they know they shall never sit in.”

maar als de honderden bomen die ik aanplantte in de afgelopen jaren nu massaal sterven, dan lukt het niet meer om volgens bovenstaande gezegde te leven.

ik dank jullie voor het lezen. Het is met enige droefheid dat dit geschreven is. misschien is het soms wel goed om het even tot aan je hart te laten komen.

Ben Brumagne, oprichter Forest To Plate

steun via de website www.klimaatzaak.eu of via onderstaande gegevens.

vzw klimaatzaak asbl

josef II-straat 20

1000 brussel

triodos Bank

BE57 5230 4673 0635

BIC: TRIO BE BB

BTW: BE 0567.926.684